23 Σεπτεμβρίου 2013

Οι χήνες

Ένα μικρό ποίημα που υπήρχε (υπάρχει?) στα βιβλία του δημοτικού... Το βρήκα εδώ, στοιχειοθετημένο άθλια, οπότε το μεταγράφω:

Οι χήνες (Ivan Andreevich Krylov)

Ένας χωριάτης κάποτε τις χήνες του είχε πάρει
για να τις πάει για πούλημα στης πόλης το παζάρι.
Κι έτσι, καθώς βιαζότανε να πάει στον προορισμό του,
δεν ήταν και πολύ-πολύ λεπτός στο φέρσιμό του.

Συχνά-πυκνά, βαρώντας 'τες με ένα μακρύ καλάμι,
τους θύμιζε τι θά 'πρεπε η καθεμιά να κάνει.
Μα 'κείνες, που σε ζόρισμα δεν ήταν μαθημένες,
αδιάκοπα ξεφώνιζαν και σκούζαν οι καημένες!

Γι΄αυτό και σαν απάντησαν στο δρόμο έναν διαβάτη
τέτοια παράπονα άρχισαν να λένε για τον χωριάτη:

- "Για κοίτα πώς μας φέρεται και πώς μας βασανίζει
τούτος ο αγροίκος, που σκληρά τη μοίρα μας ορίζει!
Ποιος τό 'λπιζε, ποιος τό 'λεγε να καταντήσουμ' έτσι
εμείς, που καταγόμαστε από τρανό κοτέτσι!
Εμείς, που ενδόξους έχουμε προγόνους μας εκείνες
τις θρυλικές κι ασύγκριτες του Καπιτώλιου χήνες,
που κάποια νύχτα σώσανε την αιωνία Ρώμη
και τις τιμήσαν με γιορτές και τις τιμούν ακόμη!"

- "Μας εσείς γιατί γυρεύετε να σας τιμούνε τώρα;",
ρωτά ο διαβάτης. "Τι καλό εκάνατε στη χώρα;"

- "Οι πρόγονοί μας..." - "Ε, καλά. Αυτά τά 'χω διαβάσει,
στην ιστορία της χώρας μας για πάντα έχουν περάσει.
Πέστε μου εσείς ποιο κάνατε κατoρθωμα μεγάλο;"

- "Οι πρόγονοί μας έσωσαν τη Ρώμη. Θέλει κι άλλο;"
- "Μα εσείς, εσείς τι κάνατε, τιμές για να ζητήστε;"
- "Εμείς... προς ώρας τίποτα." - "Τότε λοιπόν αφήστε
ήσυχους τους προγόνους σας στους τάφους τους να μένουν.
Εκείνοι αυτό που πράξανε, αυτό κι απολαβαίνουν.
Μα εσείς, κυράδες μου, θαρρώ πως θά ΄στε τιμημένες
σαν θά 'στε παραγεμιστές ή και ξεροψημένες!"


Σκίτσο από το Pepper and Salt του Howard Pyle

13 Ιουλίου 2013

Μην τρομάζεις το φακό

I am looking at you through the glass,
don't know how much time has passed...

Η πιο original σκέψη του χρόνου ήρθε πριν κάνα μήνα-δίμηνο: όταν κοιτάζεις το φακό, σε μια φωτογραφία, τί ακριβώς κοιτάζεις; Ποιόν, ακριβέστερα; Απάντησα νοητικά με τον αναμενόμενο τρόπο. Τώρα, σε κάθε φωτογραφία έχω να θυμάμαι ποιόν κοιτάζω. Δεν πρέπει, λοιπόν, να βγαίνω σε πολλές φωτογραφίες. Τόσα βλέμματα είναι πολλά.

7 Ιουνίου 2012

Αυτονόητα

Για τα της Ελλάδας ενημερώνομαι από το διαδίκτυο, συγκεκριμένα από το protagon.gr, το news247.gr και μιας και η επικαιρότητα είναι πολιτική, συχνά και από τις ιστοσελίδες των κομμάτων (dimiourgiaxana.gr, xryshaygh.gr, και άλλες). Στους "ειδησεογράφους" μου, υπάρχει μια διάχυτη αίσθηση "αυτονόητης καταδίκης" της Χρυσής Αυγής, π.χ. των δηλώσεων Μιχαλολιάκου για τον συνταγματάρχη της χούντας Παπαδόπουλο, της μπουνιάς που έριξε ο Κασιδιάρης στην Κανέλη, των γεγονότων της Πάτρας, του Παντείου και άλλων.

Αυτή η καταδίκη ΔΕΝ είναι αυτονόητη. ΤΙΠΟΤΑ δεν είναι αυτονόητο.

Φαίνεται και από τα σχόλια σε αυτές τις δημοσιεύσεις, όπου αναγνώστες (που χαρακτηρίζονται συλλήβδην "φανατικά" μέλη της Χρυσής Αυγής) δικαιολογούν, επιχειρηματολογούν ή απλά "φχαριστιούνται" από παρόμοιες δράσεις. Θα ήταν τόσο ανακουφιστικό όλα αυτά τα σχόλια να προέρχονταν από αληθινά φανατικούς, σκληροπυρηνικούς, "επαγγελματίες" σχολιαστές, αλλά δεν είναι τόσο πιθανό πια. Υπάρχει "κοινός" κόσμος που τους αναγνωρίζει, τους επικροτεί και λογικά θα τους ψηφίσει. Αυτός ο κόσμος ίσως πράγματι πιστεύει ότι ο "φασισμός" της Χρυσής Αυγής δεν είναι πρόβλημα. Ίσως πιστεύει ότι στη χούντα τα πράγματα ήταν καλύτερα. Δεν είναι αυτονόητο γι' αυτούς να καταδικάσουν κυνήγια λαθρομεταναστών, ξύλο στους "προδότες" και τις υπόλοιπες δραστηριότητες του κόμματος.

Δεν ξέρω πως μπορεί να μιλήσει κανείς σε αυτούς τους ανθρώπους. Μια "ρομαντική" προσέγγιση θα ήταν να τους βάζαμε έναν έναν να βασανίσουν έναν πέραν πάσης αμφιβολίας ένοχο εξαθλιωμένο μετανάστη που έκλεψε, σκότωσε, κατέστρεψε. Ή έναν διεφθαρμένο πολιτικό, ίσως. Όπως λέει και ο Edd Stark του Game of Thrones "he who passes the sentence must swing the sword". Αν όλοι αυτοί δίνουν δίκιο στη Χρυσή Αυγή, ας δούμε αν έχουν την καρδιά να κάνουν το έργο της.

Όταν όμως δούμε ότι πράγματι δεν έχουν πρόβλημα να σηκώσουν και οι ίδιοι το χέρι, πώς ακριβώς θα κατευνάσουμε τη "δίκαιη" οργή τους; Πως θα τους πολεμήσουμε εμείς, που η ανθρωπιά; ανοησία; τύχη; μας επέτρεψαν να μην μισούμε κανέναν και να μην καταλαβαίνουμε καμία βια; Θα ηττηθούμε, φυσικά, γιατί μόνο μια ζωή έχουμε και θα μας την πάρουν εύκολα.

Ή θα πρέπει να γίνουμε εμείς οι βασανιστές και οι δήμιοι τους, καθένας μας ξεχωριστά. Μα τότε, ποιό το νόημα; "Εμείς τηρούμε τους νόμους", θα πείτε. Ε και; Ανθρώπινοι είναι οι νόμοι και οι θεοί δεν υπάρχουν. Κάλλιστα θα μπορούσαμε να τηρούμε "λάθος" νόμους, όπως λέμε ότι γίνεται στον "ισλαμικό κόσμο".

Είμαστε ξανά τόσο κοντά στο Διχασμό; Γιατί να μην αυτοπεριοριζόμαστε, περνώντας αόρατα από τον κόσμο αυτό, διαρκώς αμφιβάλλοντες για το αν όσα ξέρουμε είναι "σωστά" ή "λαθος";

Στεναχώριες

Οι ανακοινώσεις ΝΔ και Σύριζα για το θέμα του προεκλογικού debate.
Το γεγονός ότι τα κόμματα και όχι οι δημοσιογράφοι οργανώνουν-αποφασίζουν τη διεξαγωγή του debate.
Ο αποκλεισμός της Χρυσής Αυγής από κάθε διακομματική διαδικασία.
Ο συνολικός προεκλογικός λόγος των κομμάτων.
Η υπηρεσιακή υπουργός παιδείας δηλώνει ότι κάθε χρόνο 70-80% των συμμετεχόντων στις πανελλήνιες "αποτυγχάνει" σε Φυσική και Μαθηματικά.
Η στεναχώρια των γονιών μου για όσα συμβαίνουν γύρω τους.